پاسخ دفتر :

بسم اللّه الرحمن الرحیم
الحمدللّه رب العالمین و الصلاة و السلام علی سیدنا محمد و آله الطیبین الطاهرین و لعنة اللّه علی اعدائهم اجمعین

سلام علیکم و رحمة الله و برکاته
خراش دادن صورت و پریشان کردن موها و گریه و زاری و لطمه زنی و خون ریختن و مانند اینها در واقع اظهار مصیبت شدید است و این معنی لغوی جزع میباشد .

و همچنین از مصادیق جزع خاک بر سر و صورت ریختن است و این همان عملی است که پیغمبر اکرم برای فرزندش امام حسین علیه السلام در حالت غم و جزع انجام داده و ایشان اولین کسی است که برای سیدالشهدا مجلس عزا برپا کرده ، و این قضیه فقط در کتب شیعی نیامده بلکه در کتب معتبر نزد مخالفین نیز آمده است ، بدین گونه که بزرگانشان چون بخاری و ترمذی و طبرانی و حاکم نیشابوری و دیگر محدثین سنی آورده اند :
سلمی بر ام المومنین ام سلمه رضوان الله تعالی علیها وارد شد و او را گریان دید ، پرسید : چرا گریانی ؟ ام سلمه جواب داد : پیامبر اکرم را دیدم که سر و صورتش خاکی بود ! در همین حال فرمود : اندکی پیش شاهد کشته شدن حسین بودم ( تاریخ کبیر بخاری جلد 3صفحه 324 و سنن ترمذی جلد 5 صفحه 323 و معجم کبیر طبرانی جلد 23 صفحه 373 و مستدرک حاکم جلد 4 صفحه 19 )

و ما شیعیان اظهار جزع و لطمه زنی و سایر شعائر را از روی مخالفت با اراده خداوند متعال انجام نمیدهیم بلکه برای احیا و زنده ماندن یاد امام حسین علیه السلام میباشد تا مبادا او فراموش شود و در نتیجه دین از بین برود ، پس این قضیه شرعاً مستحب و مطلوب میباشد . و لذا امیرالمؤمنین علی علیه السلام بعد از دفن پیامبر اکرم بر قبر ایشان ایستادند و فرمودند : همانا صبر کردن نیکوست الا برای شما و همانا جزع کردن ناپسند است الا برای شما ( نهج البلاغه جلد 4صفحه 71 )

نهی از جزع در روایاتی که در سوال ذکر فرمودید ، فقط بعنوان یک زمان موقت میباشد بخاطر وجود قرینه ی " زمانیکه من از دنیا رفتم " و نه اینکه دائمی و همیشگی باشد و این امر در روایتی دیگر از رسول اکرم هم منطبق است بعلت این قرینه :
" هرگاه من از دنیا بروم " ، بله امام حسین علیه السلام زنان را از این امور در لحظات بعد از شهادتشان نهی فرمودند زیرا با جزع کردن حضرت زینب سلام الله علیها که سرپرست زنان و بچه ها بودند و امکان جسارت و هتاکی از جانب سپاه کفر بنی امیه در آن شرایط سخت و آن میدان جنگ وجود داشت .
پس امام میخواست به خواهرش ضرورت آرامش و حفظ احساسات در آن لحظات سخت را تاکید کنند ، تا مبادا برای دشمنان هتک حرمت دختران رسول اللّه راحت تر شود و مقدار جسارت بیشتر شود نسبت به حرمت دختران پیامبر صلی اللّه علیه و آله .
اما زمانیکه این شرایط از بین رفت و جنگ به پایان رسید و کاروان از سرزمین کربلا با آن وضعیت دشوار و احتمال ضرر دور شد ، دیگر ممنوعیت موقت هم کنار رفت و به اصل قضیه یعنی مستحب بودن جزع برای امام حسین علیه السلام برگشتیم کما اینکه ادله متعددی شاهد این مطلب اند .
و قضیه سر به محمل کوبیدن حضرت زینب سلام اللّه علیها و خونریزی سر هم تحت عنوان اظهار جزع وارد میگردد و مستحب موکد شمرده میشود زیرا امام معصوم یعنی امام سجاد علیه السلام در آن واقعه حضور داشتند و سکوت ایشان نشانگر صحت و حجت بودن این کار عمه اش حضرت زینب کبری صلوات الله علیه است .
و این امر مشابه همان سفارش رسول اکرم به دخترشان درباره جزع نکردن بر وی در زمان شهادتشان است ، اما بعد از آن زمان خاص ، دیگر مانعی برای اظهار جزع وجود نداشت و این مطلب را کاملا در سوالی که شما قبلا پرسیده بودید جواب دادیم ، اگر خواستید به آن مراجعه کنید . اهلبیت علیهم السلام ما را به جزع بر امام حسین علیه السلام و بطور کلی بر تمام آنان سفارش کرده اند ، در روایاتی از ناحیه شیعه آمده که جزع بر امام حسین علیه السلام مستحب است ، و حرمت تمام معصومین نزد ما یکسان است ( حدیث : هر جزع و گریه ای مکروه است مگر جزع و گریه برای شهادت حسین علیه السلام ( وسائل الشیعه 14 _ 5 )
آقا امام صادق علیه السلام فرموده اند : همانا فاطمی ها گریبانهایشان را برای امام حسین علیه السلام چاک زدند و به صورتهایشان لطمه میزدند و بر چنین مصیبتی باید به صورتها لطمه زد و گریبانها را چاک زد . پس لطمه زدن و گریبان چاک زدن برای امام حسین علیه السلام امری مستحب است و ما اینها را از خودمان نمیگوییم و هچنین تمام مظاهر و مصادیق جزع ما موجود است از روایاتی که داریم که تشویق به جزع بر عموم اهلبیت میکند و به کسی که اهل جزع بر ایشان باشد ، درجات والای اخروی وعده داده شده .

( مانند ) :
مسمع بن عبدالملک از کردین بصری نقل میکند : امام صادق به من فرمودند : آیا به یاد آن چه که به سر امام حسین آوردند می افتی؟ ، گفتم : بله ، حضرت فرمودند : آیا جزع هم میکنی ؟ ، گفتم : آری به خدا و برای وی آنقدر گریه میکنم تا اینکه خانواده ام اثر آنرا بر چهره من میبینند و نمیتوانم غذا بخورم . حضرت فرمودند : رحمت خدا بر اشکانت باد ، بدانکه تو از اهل جزع برای ما محسوب میشوی و از کسانیکه در شادی ما شادند و در غم ما غمگین اند و برای ترس ما میترسند و اگر در امان بودیم ایمن خواهند بود . ( منبع :کامل الزیارات حدیث 7 باب 32 )

امام رضا علیه السلام میفرمایند : همانا اهلبیت چشمانشان خونریزی کرد آنجا که فرمود همانا پلک های ما از شدت گریه بر امام حسین علیه السلام زخمی شد .

رسول اللّه صلوات اللّه علیه و آله هرگاه عمل خاصی را دوست بدارد یا مصداقی از آنرا تقریر کند ( یعنی آنرا رد نکند ) به این معناست که ایشان بدان عمل میکنند حتی اگر صراحتا در روایات درباره عمل به آن چیزی نیامده باشد و همین مطلب درمورد سایر معصومین علیهم السلام نیز جاری است .

اساسا چرا شعیره را شعیره نامیده اند ؟ زیرا نمادی است از یک حادثه معین و انسان را وادار به یادآوریِ عملی آن میکند تا از ارزشهای روحی و معانی اخلاقی آن بهره گیرد مانند سعی بین کوه صفا و مروه و رمی جمرات .

به همین جهت، بدان که مثلا زنجیر زنی ، فرد مؤمن را به یاد شمشیرها و نیزه های آهنی می اندازد که در حادثه کربلا بر آن اجساد طاهر وارد شد ؛ و تحمل اندک دردی از آن زنجیرهای آهنی در واقع تمرین عملی است برای مواجهه با درد شمشیر . کما اینکه شکل آن زنجیرها که به دوش کشیده میشوند ، نمایانگر استقامت در برابر زنجیرهای ظالمان و ظلم است و به همین جهت نسلی از جوانان شجاع و مستحکم تربیت میشوند نه یک نسلی فرومایه .
و حاکمان ظالم و سلاطین طاغوتی در طول تاریخ به این مفاهیم شعائر حسینی توجه داشته اند و از این نمونه ها ترسیده اند و لذا به هر روشی سعی کردند از آنها جلوگیری کنند . بدان که همین شعائر حسینی است که نسلی متعادل بین رحمت و استقامت و قدرت و شجاعت تربیت میکند بر عکس پایگاه های عمریون که از آنها مجرمین و قاتلان وحشی و تروریست ها بوجود می آیند ، چرا که منبع رحمت و انسانیت فقط محمد و آل محمد اند و عمریون از این منبع پر ارزش دورد . انسان متعادل کسی است که به ایشان مرتبط باشد و از آنها به نیکی تبعیت کند و نه آنهایی که در مسیر مجرمان خونریزی مثل عائشه و عمر و ابوبکر و بنی امیه و بنی العباس و سایر اراذل و قاتلان مجرم حرکت میکنند .

شما را دعوت به مطالعه و شنیدن سخنرانی جناب شیخ یاسر الحبیب درباره حقانیت شعیره " خون ریختن مقدس "میکنیم :
اینجا کلیک کنید ( اضغط هنا )

توفیق و رضایت الهی شامل حالتان گردد

دفتر شیخ یاسر الحبیب در لندن


رابط اصلى جواب بزبان عربى

به اشتراک گذاری پاسخ در